Η οφθαλμολογική εκτίμηση των παιδιών αποτελεί ένα ιδιαίτερο και εξειδικευμένο πεδίο της οφθαλμολογίας. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι το παιδί είναι ένας αναπτυσσόμενος οργανισμός,που συστηματικά αλλάζει. Το ίδιο και το οπτικό του σύστημα! Η όραση δεν είναι μια δεδομένη λειτουργία του οπτικού συστήματος και του εγκεφάλου. Μεγαλώνοντας μέχρι και την ηλικία των 8 ετών, «μαθαίνουμε» να βλέπουμε σωστά και με ευκρίνεια. Αυτό καθιστά αναγκαία τη συστηματική οφθαλμολογική παρακολούθηση, με δεδομένο μάλιστα ότι η αντιμετώπιση πολλών προβλημάτων είναι εφικτή μόνο σε μικρές ηλικίες!

1η προληπτική εξέταση: Αυτή γίνεται μέχρι το 2ο έτος σκιασκοπικά, με ή χωρίς σταγόνες για ακριβή προσδιορισμό μυωπίας – υπερμετρωπίας και αστιγματισμού, και οφθαλμοσκοπικά για έλεγχο του βυθού. Εννοείται ότι εάν το παιδί παρουσιάζει κάτι εμφανώς παθολογικό που θα τραβήξει την προσοχή των γονέων (στραβισμός, πτώση βλεφάρου, δακρύρροια, άσπρη κόρη, ανώμαλη θέση κεφαλής), πρέπει αμέσως να εξετασθεί (μόλις το παρουσιάσει).

Στη συνέχεια (μετά την πρώτη προληπτική εξέταση), εάν διαπιστωθεί κάποια διαθλαστική ανωμαλία (υπερμετρωπία, μυωπία, αστιγματισμός), χορηγούνται γυαλιά και μετά από 1,5 μήνα, γίνεται επανεξέταση για να εκτιμηθεί πόσο βλέπει το παιδί. Εάν, παρά τα γυαλιά, διαπιστωθεί διαφορά όρασης στα δύο μάτια (καλό – κακό μάτι), τότε, πάντα κατά τη γνώμη του παιδοφθαλμιάτρου, γίνεται κλείσιμο του καλού ματιού, ώστε να βελτιωθεί το κακό – τεμπέλικο μάτι. Το κλείσιμο του καλού ματιού γίνεται με απλή γάζα, και για χρονικό διάστημα εξαρτώμενο τόσο από την ηλικία του παιδιού, όσο και από το πόσο μειωμένη είναι η όραση στο τεμπέλικο μάτι.

Κάθε τέτοιο περιστατικό απαιτεί ξεχωριστή αντιμετώπιση – παρακολούθηση, ιδιαίτερα στην κρίσιμη για την όραση περίοδο, από 2 έως 6 ετών. Πάντως, θεωρείται διεθνώς ότι η όραση που έχει το παιδί στα 9 του χρόνια είναι τελική.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για την αμφιβληστροειδοπάθεια της προωρότητας. Έτσι, κάθε πρόωρο παιδί 28 – 32 μηνών που μπαίνει στη θερμοκοιτίδα , πρέπει να αρχίσει να εξετάζεται από την 5η εβδομάδα μετά τη γέννηση, με διαστολή της κόρης και με έμμεσο οφθαλμοσκόπιο. Μετά από αυτή την πρώτη βυθοσκόπηση και αναλόγως των ευρημάτων, το παιδί πρέπει να εξετάζεται κάθε 2 εβδομάδες, και φυσικά να υποδεικνύεται στους γονείς η ενδεικνυόμενη θεραπεία.

Οφθαλμολογικές παθήσεις της πρώτης παιδικής ηλικίας, από τη γέννηση μέχρι το 7ο έτος: Στραβισμός, δακρύρροια, πτώση βλεφάρου, άσπρη κόρη (καταρράκτης, αμφιβληστροειδοπάθεια προωρότητας, ρετινοβλάστωμα), αιμαγγειώματα βλεφάρων, βούφθαλμος (συγγενές γλαύκωμα), οφθαλμικό ραιβόκρανο (ανώμαλη θέση κεφαλής), νυσταγμός, επιπεφυκίτιδες.

Στραβισμός σε ενήλικες – Έλεγχος διπλωπίας

Ο στραβισμός εκδηλώνεται στους ενήλικες με διαφορετικό τρόπο από ό,τι στα παιδιά. Έτσι, το πρώτο σύμπτωμα που εμφανίζεται είναι η διπλωπία. Ο ασθενής βλέπει διπλά τα αντικείμενα με τα δύο μάτια ανοιχτά, ενώ τα βλέπει μονά όταν κοιτάζει με το κάθε μάτι ξεχωριστά. Οι αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν στραβισμό σε ενήλικες είναι πολλές, και συνήθως απαιτείται ένας πλήρης και εξειδικευμένος έλεγχος για να γίνει η διάγνωση και να ακολουθήσει η κατάλληλη θεραπεία. Στο κέντρο μας, είναι δυνατός ο πλήρης έλεγχος της διπλωπίας και η αντιμετώπιση του ασθενούς με τις πιο ενδεδειγμένες κλινικά θεραπείες (βυθοσκόπηση, MRI εγκεφάλου, οπτικά πεδία).